Εισαγωγικά σχόλια

Με τον ιατρικό όρο “τρόμος” περιγράφουμε την παθολογική κατάσταση κατά την οποία ο πάσχων παρουσιάζει ακούσιες, αυτόματες, τρομώδεις κινήσεις στο χέρι του, το πόδι ή το κεφάλι, ένα φαινόμενο ευρύτερα γνωστό ως “τρεμούλα”. Ο τρόμος μπορεί να είναι “δευτεροπαθής” δηλ. να οφείλεται σε νόσο του Πάρκινσον, δυστονία, σκλήρυνση κατά πλάκας, τραύμα ή να είναι ιδιοπαθής, δηλαδή να μην οφείλεται σε κάποια άλλη πάθηση. Ο ιδιοπαθής τρόμος ανήκει στις κινητικές διαταραχές, μία μεγάλη ετερογενή ομάδα παθήσεων που χαρακτηρίζονται από παθολογικές στάσεις και κινήσεις του κορμού του σώματος, της κεφαλής και των άνω και κάτω άκρων. Αλλες κινητικές διαταραχές είναι η νόσος του Πάρκινσον, η δυστονία, ο ημιβαλλισμός, η χορειοαθέτωση, η σπαστικότητα, κ.α..

Η θεραπεία του τρόμου βασίζεται - στην πλειονότητα των πασχόντων - στη χορήγηση φαρμάκων. Οταν όμως η φαρμακευτική αγωγή δεν προσφέρει ικανοποιητική βελτίωση και τα συμπτώματα είναι έντονα ή επιδεινώνονται με την πάροδο του χρόνου, ο ασθενής πρέπει να αναζητήσει γνώμη νευροχειρουργού, ειδικευμένου στις κινητικές διαταραχές, και να αξιολογηθεί, για να διαπιστωθεί εάν είναι κατάλληλος για χειρουργική θεραπεία. Χάρις στην τεχνολογική πρόοδο και την εξέλιξη της νευροχειρουργικής τεχνικής μπορούμε να προσφέρουμε επιτυχή και οριστική απαλλαγή από τον τρόμο, με χειρουργική επέμβαση σε πολλούς ασθενείς, ιδιαίτερα σε ασθενείς που πάσχουν από ιδιοπαθή τρόμο.

Η επέμβαση μπορεί να γίνει με δύο εναλλακτικές τεχνικές, είτε με θερμική μικροτομή ή με ηλεκτρική διέγερση σε κομβικό πυρήνα του εγκεφάλου. Σε σωστά επιλεχθέντες ασθενείς, οι χειρουργικές αυτές επεμβάσεις προσφέρουν πλήρη καταστολή του τρόμου, ή σημαντική μείωση της έντασης του.