Εισαγωγικά σχόλια

Ο ευρύς όρος “δυστονία” περιλαμβάνει μια μεγάλη ομάδα διαταραχών της κίνησης, κατά τις οποίες οι μύες του σώματος συσπώνται ακούσια και προκαλούν επαναλαμβανόμενες ή στροφικές κινήσεις, με συνέπεια την ανώμαλη θέση του σώματος από σπασμό των μυών ή υπερβολικό μυικό τόνο. Η νόσος αρχίζει στην παιδική ή εφηβική ηλικία με σπασμωδική κάμψη ή έκταση κάποιου μέλους. Αργότερα, μπορεί να εμφανισθούν πρόσθετες ακούσιες κινήσεις των άκρων, όπως περιστροφές με συνηθέστερη την στροφική κίνηση της σπονδυλικής στήλης.

Η δυστονία ονομάζεται «πρωτοπαθής» όταν δεν οφείλεται σε άλλο υποκείμενο νόσημα, και «δευτεροπαθής » όταν οφείλεται σε άλλο νόσημα, όπως π.χ. εγκεφαλική παράλυση, νόσο του Parkinson, νόσο του Wilson, νόσο του Huntigton, κρανιοεγκεφαλική κάκωση, αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο, υποξαιμία, λοιμώξεις ή παρενέργειες φαρμάκων. Κάποιες μορφές δυστονίας θεωρούνται κληρονομικές.

Η θεραπεία των δυστονιών βασίζεται - στην πλειονότητα των πασχόντων - στη χορήγηση φαρμάκων. Οταν όμως τα φάρμακα δεν προσφέρουν ικανοποιητική βελτίωση, και τα συμπτώματα είναι έντονα ή επιδεινώνονται με την πάροδο του χρόνου, ο ασθενής πρέπει να αξιολογηθεί από νευρολόγο και νευροχειρουργό, ειδικευμένους στην αντιμετώπιση των κινητικών διαταραχών, για να διαπιστωθεί εάν είναι κατάλληλος για χειρουργική θεραπεία. Χάρις στην τεχνολογική πρόοδο και την εξέλιξη της νευροχειρουργικής τεχνικής, μπορούμε να προσφέρουμε επιτυχή και ολοκληρωμένη θεραπεία, με χειρουργική επέμβαση σε πολλούς ασθενείς, ιδιαίτερα σε νέους ασθενείς, που πάσχουν από πρωτοπαθή δυστονία.